***********ЭРВЭЭХИЙ*************

Өглөөгүүр тэр авгалдай байсан
Үзэмгүй муухай өт байсан
Өдрийн наранд өнгөө дэлгэж
Үзэсгэлэн төгс эрвээхий болсон
Өнгийн цэцэгс түүнд хөл алдан
Өөр хоорондоо магтан гайхацгаасан
Намгийн хажуугийн намхан цэцэг хүртэл
Над дээр буугаасай гэж мөрөөдсөн
Нэг өдрийн наст тэр эрвээхий
Нарны туяаг сулжин ниссэн
Надаас өөр үзэсгэлэнт амьтан байна уу гэж
Намгийн цэцэгнээс асууж тохуурхасан
Үдээс хойх нь тэр эрвээхий
Өөртэйгээ тавилан нэгт ижилээ олсон
Улаан цэцэгийн дэлбээн дор нуугдаж
Учиралын мананд умбан цэнгэсэн
Үдэшийн нар шаргалтан хажуулдахад
Өнөөх хосийн амьдрал дуусах болжээ
Өнгийн цэцэгс тэднийг тоосонгүй
Өдрийн гоо сайхныг нь бүгд мартажээ
Намгийн цэцэг тэр хоёрийг өрөвдөн
Нарийхан мөчир дээрээ суулган
Үр удамаа үлдээгээд явдаа гэж
Өөрийгөө умартан хэллээ
Хүн бол адгийн амьтан
Хүсэл нь дийлдэхгүй шуналын амьтан
Нэг өдрийн наст шавьж шиг амьдрах юм бол
Нэр зүүгээд хүн царайлаад амьдарч яах юм вэ?

Бүлээн
Хөх эгшин бүлгэм